เทคโนโลยีบาดแผลเล็กรักษามดลูกของฉันเอาไว้ได้

“ฉันยังเด็ก ฉันยังอยากรักษามดลูกของฉันเอาไว้” นี่คือความคิดของคุณหลิว หลังจากที่เธอได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูก

ปฏิเสธการผ่าตัดมดลูก บินไปต่างประเทศเพื่อค้นหาความหวังใหม่

คุณหลิว ชาวมาเลเซีย มีเลือดออกทางช่องคลอดโดยไม่ทราบสาเหตุในเดือนมกราคม 2566 ซึ่งอาการเลือดออกยังคงมีอย่างต่อเนื่อง และได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูกเจริญผิดที่ในเดือนกุมภาพันธ์ ในวัยเพียง 39 ปี เธอรู้สึกตกใจและไม่อยากจะเชื่อ “ฉันมีสุขภาพที่ดีมาโดยตลอด ครอบครัวของฉันเองก็แข็งแรงดีด้วย ฉันอายุยังน้อย ฉันจะเป็นมะเร็งได้อย่างไร?” ด้วยเหตุนี้ เธอจึงไปโรงพยาบาลหลายแห่ง ปรึกษาแพทย์หลายท่าน แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม อีกทั้งแพทย์ยังแนะนำให้เธอตัดมดลูกออกด้วย

“ฉันไม่สามารถยอมรับแผนการรักษานี้ได้ ฉันยังเด็กและต้องการมดลูกเพื่อสร้างสมดุลทางร่างกายและจิตใจ” คุณหลิวกล่าว หลังจากนั้น ตัวเธอไม่เคยเป็นมะเร็งมาก่อน ก็ได้เริ่มหาอ่านบทความเกี่ยวกับมะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูก และค้นหาวิธีการรักษาและโรงพยาบาลที่เกี่ยวข้องซ้ำแล้วซ้ำเล่าบนอินเทอร์เน็ต วันหนึ่งเธอบังเอิญค้นพบเทคโนโลยีการรักษามะเร็งแบบบาดแผลเล็กบนอินเทอร์เน็ต ซึ่งเทคโนโลยีนี้ไม่จำเป็นต้องผ่าตัดมดลูก เธอตัดสินใจอย่างเด็ดขาดที่จะไปรับการรักษาในต่างประเทศ และครอบครัวของเธอก็ให้การสนับสนุนเธอเป็นอย่างดี

“ฉันเชื่อเสมอว่า จะต้องมีวิธีการรักษาที่เหมาะกับตัวเองอย่างแน่นอน” คุณหลิวยังคงมั่นคงในการเลือกของเธอ

 >>หากต้องการข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับมะเร็ง กรุณาคลิกเพื่อปรึกษาแพทย์

“คีโมเฉพาะจุด + ฝังแร่อนุภาค” ช่วยให้มะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูก “หดเล็กลง” ได้สำเร็จ

เมื่อวันที่ 3 เมษายน 2023 คุณหลิวมาที่โรงพยาบาลมะเร็งสมัยใหม่กว่างโจวสแตมฟอร์ด และแพทย์ได้ตรวจดูอาการของเธออย่างละเอียดอีกครั้ง โดยการตรวจร่างกายทำให้มองเห็นเนื้องอก 2 ก้อนในมดลูก ก้อนหนึ่งมีขนาดประมาณ 7X7X8 ซม. และอีกก้อนมีขนาดประมาณ 13X11X10 ซม. มีการแพร่กระจายที่ต่อมน้ำเหลืองในช่องท้อง แพร่กระจายไปยังตับ และได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูกระยะที่ 4 โรคอ้วนลงพุงของคุณหลิวก็มีสาเหตุมาจากเนื้องอกขนาดใหญ่ในมดลูกของเธอ

ผู้อำนวยการแพทย์ คุณหมอหลิน ซึ่งเป็นแพทย์เจ้าของไข้ของคุณหลิวกล่าวว่า "ผู้ป่วยมะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูกในระยะเริ่มแรกมักได้รับการรักษาด้วยการผ่าตัด และแนะนำให้ตัดมดลูกออก หากผู้ป่วยมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะรักษามดลูกไว้ แพทย์จะเลือกการรักษาแบบเก็บรักษามดลูกเอาไว้ สำหรับคนไข้ในระยะกลางและระยะท้าย จะมีการเลือกใช้การรักษาแบบบูรณาการ ร่วมกับการผ่าตัด ยาเคมีบำบัด และการรักษาแบบครอบคลุมอื่นๆ เพื่อให้ร่างกายกลับมาทำงานได้ตามปกติหลังการรักษา ด้วยเหตุนี้ ทางโรงพยาบาลของเราจึงเลือกวางแผนการรักษาโดยใช้การคีโมเฉพาะจุด ซึ่งเป็นหัตถการที่ก่อให้เกิดบาดแผลเล็กและมีผลข้างเคียงน้อยกว่า ร่วมกับการฝังแร่อนุภาคร่วมด้วย”

>>หากต้องการข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับมะเร็ง กรุณาโทรเบอร์ 0610367888  0907099666 เพื่อปรึกษาแพทย์

เป็นที่เข้าใจกันว่า ทั้งการทำคีโมเฉพาะจุดและการฝังแร่อนุภาคนั้น ถือเป็นเทคนิคการรักษาแบบบาดแผลเล็ก

การคีโมเฉพาะจุดจะสร้างบาดแผลขนาดเพียง 1-2 มม. เท่านั้น และจะทำการให้ยาเข้าไปที่เนื้องอกโดยตรงผ่านการสอดท่อขนาดเล็กไปบริเวณหลอดเลือดแดงใหญ่บริเวณขาหนีบ ตัวยาจะเข้าไปทำลายเซลล์มะเร็งโดยตรง ทำให้ร่างกายได้รับผลกระทบจากตัวยาน้อยลง และมีข้อดีคือไม่จำเป็นต้องผ่าตัดลงมีด บาดแผลเล็ก ฟื้นตัวได้เร็ว และมีประสิทธิภาพการรักษาที่ดี

การฝังแร่อนุภาคไอโอดีน 125 คือการฝังแร่อนุภาคเข้าไปในเนื้องอกหรือเนื้อเยื่อที่อาจถูกการแพร่กระจายของเซลล์มะเร็ง ทำให้ก้อนมะเร็งได้รับรังสีอย่างต่อเนื่อง เซลล์มะเร็งถูกกำจัด อีกทั้งไม่ส่งผลกระทบต่อเนื้อเยื่อปกติรอบข้างอีกด้วย

ปัจจุบันนี้ คุณหลิว เข้ารับการรักษาคีโมเฉพาะจุดมาแล้ว 6 ครั้ง และได้รับการฝังแร่บริเวณตับ 1 ครั้ง รายงานผล CT เมื่อวันที่ 14 มีนาคม 2567 พบว่าเนื้องอกในตับของคุณหลิวถูกปกคลุมไปด้วยรังสีอนุภาคและเซลล์มะเร็งก็ได้สูญเสียการทำงานของมันไป ถือว่าอยู่ในภาวะสงบลงแล้ว ก้อนขนาดใหญ่ในมดลูก (13X11X10 ซม.) ได้หายไป ขนาดช่องท้องก็เล็กลงอย่างเห็นได้ชัด และถือว่าการรักษานี้ได้เอาชนะมะเร็งสำเร็จในขั้นแรกแล้ว

รูปซ้าย: ภาพ CT บริเวณตับ วันที่ 4 เมษายน 2566 ก่อนเข้ารับการรักษา ภาพขวา: ภาพ CT บริเวณตับ วันที่ 14 มีนาคม 2567 หลังเข้ารับการรักษา

   รูปซ้าย: ภาพ CT บริเวณมดลูก วันที่ 4 เมษายน 2566 ก่อนเข้ารับการรักษา ภาพขวา: ภาพ CT บริเวณมดลูก วันที่ 14 มีนาคม 2567 หลังเข้ารับการรักษา

 >>หากต้องการข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับมะเร็ง กรุณาคลิกเพื่อปรึกษาแพทย์

การรักษาเต็มไปด้วยการพลิกผัน ความยืดหยัด อดทนเป็นอาวุธวิเศษสำหรับชัยชนะ

เมื่อคุณหลิวเล่าถึงขั้นตอนการรักษา เธอกล่าวว่า "ตอนที่ฉันมาโรงพยาบาลครั้งแรก พุงของฉันนูนใหญ่ ฉันคิดมาตลอดว่ามันคือโรคอ้วน ฉันไม่เข้าใจว่าเนื้องอกของฉันจะใหญ่ขนาดนี้ได้ยังไงทั้งที่ฉันตัวเล็กมาก ฉันรู้สึกเศร้าใจมาก คุณหมอคอยอธิบายการรักษาอย่างละเอียดให้ฉันฟังอยู่ตลอด ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกสบายใจมากขึ้น และไม่รู้สึกกังวลแม้จะเป็นครั้งแรกที่เข้ารับการทำคีโมเฉพาะจุดก็ตาม ฉันรู้สึกเชื่อใจคุณหมอที่นี่มากและผลการรักษาของฉันก็ดีขึ้นทุกครั้ง”

ช่วงเวลาที่ยากที่สุดในการรักษาของคุณหลิวคือในช่วงตั้งแต่เดือนพฤษภาคมถึงธันวาคม 2566 หลังจากที่เธอออกจากโรงพยาบาลหลังการรักษาครั้งที่สอง เธอเป็นโรคอีสุกอีใสเนื่องจากภูมิคุ้มกันอ่อนแอ ทำให้เธอไม่สามารถเดินทางไปต่างประเทศได้นานกว่า 4 เดือน และอาการของเธอก็แย่ลงด้วย เธอมีอาการท้องอืดและพุงใหญ่กว่าเดิม จนกระทั่งเดือนตุลาคมก็ได้กลับมาที่โรงพยาบาลมะเร็งสมัยใหม่กว่างโจวสแตมฟอร์ดอีกครั้ง

โชคดีหลังจากตรวจเพิ่มเติมแล้ว พบว่าเนื้องอกไม่ขยายใหญ่ขึ้น แต่ท้องที่บวมนั้นเกิดจากการสะสมของน้ำในโพรงมดลูก หลังจากเอาน้ำออกและได้รับการรักษาแล้ว ร่างกายของคุณหลิวก็ฟื้นตัวอย่างช้าๆ ครั้งนี้เธอต้องพักรักษาตัวในโรงพยาบาลนานกว่าหนึ่งเดือน “ช่วงนี้มันยากสำหรับฉันแต่ฉันก็ยอมรับได้ แค่เชื่อหมอที่นี่แล้วทุกอย่างจะผ่านไป”

เธอกล่าวว่า “ช่วงนี้ฉันรู้สึกขอบคุณบุคลากรทางการแพทย์ในโรงพยาบาลเป็นอย่างมาก พวกเขาดูแลฉัน ปลอบโยนฉัน และเข้าใจฉันอย่างสุดหัวใจ พวกเขารู้ว่าฉันชอบที่จะเงียบ พวกเขาเข้ามาในห้องของฉันอย่างสงบ และพูดคุยกับฉันอย่างอ่อนโยน แพทย์ผู้ดูแลของฉัน เสี่ยวมา ทำให้ฉันมีความสุขกับมุขตลกของเขาเสมอ เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ให้การสนับสนุนฉันเป็นอย่างดี" เธอกล่าวว่า "ฉันไม่ต้องความกังวลใจเลย เมื่อฉันได้รับการรักษาที่นี่ ก้อนเนื้อมีขนาดที่เล็กลงทุกครั้งที่เข้ารับการรักษา ร่างกายของฉันไม่มีปัญหาใดๆ เลยภายหลังการรักษา แต่ที่ฉันกลัวอย่างแท้จริงเลยก็คือโรงพยาบาลอยู่ไกลและใช้เวลาในการเดินทางค่อนข้างนาน ถ้ามีโรงพยาบาลนี้อยู่ในมาเลเซียก็คงจะดี คุณหมอก็คงจะสามารถไปรักษาฉันที่บ้านได้!”

สุดท้ายนี้เธออยากจะบอกกับคนไข้คนอื่นๆ ว่า "จงมีความหวัง อดทนในการรักษา ใช้ชีวิตให้ดี และเมื่อคุณป่วยก็ดูแลตัวเองให้ดี" ส่วนเธอในตอนนี้ร่างกายก็สามารถกลับสู่สภาวะปกติได้อย่างรวดเร็วหลังการรักษาแต่ละครั้ง อีกทั้งความพากเพียรของเธอยังนำมาซึ่งรุ่งอรุณแห่งชัยชนะ ตอนนี้ไม่มีใครคิดว่าเธอเป็นผู้ป่วย และเธอยังคงเป็นอาจารย์ใหญ่ที่อ่อนโยนและเจ้าอารมณ์ในวิทยาลัยเหมือนเดิม